W raporcie ocenia się jakość życia i dobrobyt osób starszych w czterech obszarach:

1. Bezpieczeństwo dochodów (zasięg emerytur, stopa ubóstwa osób w starszym wieku, względny dobrostan starszych osób, PKB na mieszkańca);

2. Stan zdrowia (oczekiwana długość życia w wieku 60 lat, oczekiwana długość życia
w zdrowiu w wieku 60 lat, komfort psychiczny);

3. Możliwości (zatrudnienie starszych osób, status edukacyjny osób starszych);

4. Otoczenie (kontakty towarzyskie, bezpieczeństwo psychiczne, wolność obywatelska, dostęp do transportu publicznego).  

Podkreśla się, że bezpieczeństwo dochodów, stan zdrowia, zdolności osobiste i przyjazne środowisku to istotne czynniki wpływające bezpośrednio na dobrobyt i jakość życia osób starszych. Najwyżej ocenionym krajem została Norwegia obok Szwecji, Szwajcarii i Kanady. Natomiast najgorszym miejscem do życia dla ludzi starszych okazał się być Afganistan.

Tematem przewodnim tegorocznego raportu jest kwestia emerytur oraz tego w jaki sposób są one dystrybuowane w poszczególnych krajach. Niestety jak wynika z raportu, połowa światowej populacji nie może oczekiwać, że będzie otrzymywać w przyszłości jakiekolwiek emerytury nawet na najniższym poziomie. W raporcie zwraca się również uwagę na ogromne dysproporcje dzielące kraje najwyżej notowane w rankingu w stosunku do krajów ocenionych najsłabiej. Stwierdza się jednocześnie, że sam wzrost gospodarczy nie jest wystarczający do zapewnienia dobrobytu osób starszych i poprawy warunków ich życia, niezbędnym elementem jest wprowadzanie konkretnych rozwiązań uwzględniających potrzeby osób starszych.

Raport koncentruje się na bezpieczeństwie dochodów, które jest konsekwentnie uznawane przez osoby starsze za priorytet. Ryzyko ubóstwa osób starszych jest w dalszym ciągu ogromnym problemem w wielu krajach. Raport pokazuje w jaki sposób „starzeje się” świat,
a także stwierdza, że podczas gdy niektóre kraje poczyniły znaczne postępy w kierunku zagwarantowania podstawowego zabezpieczenia dochodów na starość, inne nie zrobiły w tym kierunku niczego. Oprócz Japonii, 10 najwyżej ocenionych krajów jest z Europy Zachodniej, Północnej Ameryki oraz Australii. Najniżej ocenione w rankingu kraje to w przeważającej części kraje afrykańskie. Raport pokazuje pewne obiecujące zmiany, ale także wskazuje na obszary, w których konieczne są dodatkowe działania.

Większość z 20 krajów Europy Środkowo-Wschodniej wciąż zajmują miejsca pośrednie
w raporcie we wszystkich jego dziedzinach. Niektóre kraje z tej grupy zrobiły jednak znaczący postęp. Na przykład Słowenia, Czechy, Polska czy Chorwacja wypadają wyjątkowo korzystnie w dziedzinie zdrowia, może to odzwierciedlać postęp ekonomiczny w ostatniej dekadzie, ale również zmianę podejścia osób starszych do kwestii zdrowotnych. Polska została również wysoko sklasyfikowana w kategorii bezpieczeństwa dochodu, co sugeruje, że na rozwoju ekonomicznym może skorzystać obecne starsze pokolenie. Jednakże, w dalszym ciągu ryzyko ubóstwa dla niektórych grup osób starszych pozostaje wysokie.

Dłuższe życie to to efekt rozwoju cywilizacyjnego, ale jednocześnie powód rosnącej liczby osób starszych. Starsze osoby są w dalszym ciągu postrzegane jako ciężar, często zupełnie ignorowani. Tymczasem już 868 milionów ludzi na świecie jest wieku 60+ co stanowi prawie 12% globalnej populacji. Przewiduje się, że w 2050 roku na świecie będzie prawie tyle samo osób 60+ co dzieci (osób w wieku poniżej 15 lat) – około 2 miliardów.

Global AgeWatch Index pomaga zidentyfikować kierunki podejmowanej polityki oraz działania, które poprawiają życie starszych osób w różnych regionach świata.

Według rankingu Global AgeWatch 2014 Polska zajęła 32. miejsce w klasyfikacji ogólnej, a w poszczególnych obszarach, ocenionych w raporcie odpowiednio: Bezpieczeństwo dochodów – pozycja 24.; Stan zdrowia – pozycja 48.; Możliwości (zatrudnienie starszych osób, status edukacyjny osób starszych) – pozycja 61.; Otoczenie – pozycja 37.